Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας
Η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τρεις Έλληνες. Ο πρώτος από τους ιδρυτές υπήρξε ο Νικόλαος Σκουφάς από την Άρτα. Ο δεύτερος ήταν ο Εμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο, και ο τρίτος ο Αθανάσιος Τσακάλωφ από τα Γιάννενα. Και οι τρεις ήταν μικρέμποροι ή κατά καιρούς γραμματείς εμπόρων.
Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, μέλη της ελληνικής διασποράς, αν και ζούσαν σε μια πόλη μακριά από την Ελλάδα, αφιέρωσαν τον χρόνο τους και αψήφησαν κάθε προσωπικό κίνδυνο, εργαζόμενοι για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Οι άνδρες, επηρεασμένοι από τις επαναστατικές ιδέες του κινήματος του Διαφωτισμού, αποφάσισαν τη σύσταση μιας μυστικής οργάνωσης, με το όνομα Φιλική Εταιρεία, που έμελλε να παίξει σημαντικότατο ρόλο στην εξέγερση των Ελλήνων κατά του οθωμανικού ζυγού.
Ο σκοπός της ίδρυσής της
Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας ήταν η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος. Και αναφέρει στα «Aπομνημονεύματά» του: ...δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων».
Η διαδικασία της μύησης
Η διαδικασία της μύησης ήταν περίπλοκη, και οι υποψήφιοι έπρεπε να περάσουν από πολλά στάδια για να στρατολογηθούν. Η μύηση ξεκινούσε με τους συστημένους ως πρώτη βαθμίδα, και για να περάσουν στην επόμενη αυτή των «ιερέων» ακολουθούσαν ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο. Καταρχήν υπήρχε λεπτομερής παρακολούθηση του χαρακτήρα τους, τα ιδανικά, ο πόθος για την ελεύθερη πατρίδα, για να διαπιστωθεί πόσο έκαιγε μέσα τους η φλόγα για ελευθερία, και να κριθεί ο βαθμός αφοσίωσης.
Όποιος περνούσε αυτήν τη διαδικασία, και κρινόταν κατάλληλος για να πάρει τον βαθμό του ιερέα, τον αναλάμβανε ο μυητής. Στην αρχή διεξαγόταν ένας σημαντικός διάλογος ανάμεσά τους, κατά τη διάρκεια του οποίου ο μυητής του έθετε καίριες ερωτήσεις για τη σχέση του με τη Φιλική Εταιρεία, για το ότι μπορούσε να χάσει και τη ζωή του για τα ιδεώδη της, για το πόσο αισθανόταν έτοιμος και ικανός να προχωρήσει. Εάν οι απαντήσεις ήταν ικανοποιητικές, του ανακοίνωνε ότι επρόκειτο να περάσει στη βαθμίδα των Ιερέων και χώριζαν για να ξανασυναντηθούν την επόμενη νύχτα.
Ο υποψήφιος έφερνε ένα μικρό κίτρινο κερί που του είχε ζητηθεί από πριν και πήγαιναν σ' ένα ασφαλές σπίτι. Εκεί ο μυητής έπαιρνε ένα εικόνισμα και το έστηνε στο τραπέζι. Μπροστά από το εικόνισμα άναβαν το κερί. Μέσα στην επιβλητική ατμόσφαιρα του μισοσκόταδου ο μυητής τον ρωτούσε με επισημότητα για τελευταία φορά:
«Μήπως δεν στοχάζεσαι τον εαυτόν σου εις αρκετήν δύναμην; Έχεις ακόμη καιρό να παραιτηθείς... Από τον δεσμόν όπου εμβαίνεις μόνον o θάνατος θα ημπορεί να σε λυτρώσει! Σε ολίγoν κάθε μεταμέλειά σου θα είναι ασυγχώρητος!»
«Το εστοχάστηκα και στέργω», έπρεπε να είναι η απάντηση που αναμενόταν από τον υποψήφιο και εάν την έδινε, τότε συνεχιζόταν η μυητική διαδικασία.
Ο όρκος των μυημένων
Αμέσως μετά ο μυητής έπαιρνε το κερί και το έδινε στον υποψήφιο που το κρατούσε με το αριστερό χέρι, ενώ γονάτιζαν και οι δύο, έκαναν τον σταυρό τους και ασπάζονταν την εικόνα. Σε αυτήν τη θέση ο μυητής διάβαζε το «τον μεγάλο όρκο" και ο μυούμενος τον επαναλάμβανε με κάθε σεβασμό της ιερής εκείνης στιγμής.
«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου....
Η ηγεσία
Η ηγεσία ανατέθηκε στον Αλέξανδρο Yψηλάντη, 28 ετών τότε, ανώτερο αξιωματικό του ρωσικού στρατού. Ο Αλ. Υψηλάντης, γόνος διάσημης ελληνικής οικογένειας, δέχθηκε την προσφορά και ανέλαβε τη μεγάλη ευθύνη προς το έθνος, στις 12 Απριλίου 1820.
αποσπάσματα από: https://www.greekschannel.com/gr/filikh-etairia-o-orkos-h-myhsh-hapostolh/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου