Στην τροπική ζώνη συναντούμε τρεις κυρίως διαφορετικούς τύπους φυσικού περιβάλλοντος:
Το τροπικό ή ισημερινό περιβάλλον
Το περιβάλλον της σαβάνας
Το περιβάλλον των μουσώνων
Παιδιά μου, αν θέλετε να γνωρίσετε τον τρόπο ζωής των κατοίκων της Ισημερινής Αφρικής, μπορείτε να παρακολουθήσετε δυο σύντομες ταινίες στους πιο κάτω συνδέσμους.
Με τον όρο 'φυσικός πλούτος" εννοούμε όλα τα φυσικά αγαθά που είναι εύκολα
προσβάσιμα και διαθέσιμα στον άνθρωπο για να καλύπτει τις ανάγκες του. Οι χώρες της Τροπικής Αφρικής διαθέτουν μεγάλο φυσικό πλούτο.
Παρόλο που οι χώρες της Τροπικής Αφρικής διαθέτουν τεράστιο φυσικό πλούτο, αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Μπορείτε να σκεφτείτε τους λόγους που συμβαίνει αυτό;
Κάτοικοι
Οι άνθρωποι που κατοικούν στην Κεντρική Αφρική είναι οι μαύροι ιθαγενείς, οι νέγροι, οι οποίοι έχουν δεχτεί επιρροές από τους Ευρωπαίους άποικους. Ανήκουν σε εκατοντάδες φυλές οι οποίες έχουν τη δική τους γλώσσα και τον δικό τους τρόπο ζωής.
Στην περιοχή της Τροπικής Αφρικής υπάρχουν μερικές από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Η πείνα, οι αρρώστιες, η έλλειψη νερού και φαρμάκων οδηγούν τους κατοίκους σε αφανισμό. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για κάποιες φυλές ακολουθήστε τον πιο κάτω σύνδεσμο.
Έλληνας
πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος
Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και
με την προσωπική του περιουσία.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11
Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία
καταγόταν από οικογένεια ευγενών. Ο Ιωάννης Καποδίστριας σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία
και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797
εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού -
χειρούργου.Τον Ιανουάριο 1809 ο
Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως
του Τσάρου Αλέξανδρου Α'.
Μετά από τις διπλωματικές επιτυχίες του, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών
της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822.Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης,
υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον
τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός
στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της
Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία
περίοδο που η Επανάσταση περνούσε δύσκολα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/195
Ποιες ενέργειες έκανε για την οργάνωση του νέου κράτους:
Οι πολιτικές κινήσεις του
Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια και δημιουργήθηκαν πολιτικοί αντίπαλοι. Έτσι
το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική
επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία
του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός.
Η
ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους
χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου
είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης
Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 σεντ της ελληνικής έκδοσης του
ευρώ.
Πηγή:
https://www.sansimera.gr/biographies/195
Πώς οι Έλληνες έμαθαν να τρώνε πατάτες
Στην Ελλάδα, ο πρώτος που επεδίωξε την εισαγωγή της πατάτας ήταν ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο ίδιος την είχε δοκιμάσει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ευρώπη κι έκρινε ότι θα ήταν μια θρεπτική βασική τροφή για ένα φτωχό λαό. Όταν εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, προσπάθησε να δώσει πατάτες στους χωρικούς, που -φιλύποπτοι και συντηρητικοί όπως ήταν- τις πέταξαν. Ο Καποδίστριας, όμως, ήξερε πολύ καλά τους συμπατριώτες του και -μιμούμενος το Φρειδερίκο το Μέγα της Πρωσίας και τον Παρμαντιέ της Γαλλίας, που είχαν μεταχειριστεί παρόμοια κόλπα- περιέφραξε το μέρος όπου ήταν αποθηκευμένες οι πατάτες κι έβαλε σκοπούς να τις φυλάνε μέρα νύχτα.Έτσι οι έως τότε αδιάφοροι Έλληνες αποφάσισαν να κλέψουν μερικούς από τους περίεργους αυτούς καρπούς για να τους δοκιμάσουν.
Μέσα σε μια εβδομάδα δεν είχε μείνει ούτε μια…
Σήμερα η πατάτα καλλιεργείται ευρέως σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα υπάρχουν περιοχές οι οποίες παράγουν δύο και τρεις σοδιές σε διαφορετικές εποχές του χρόνου.
Το
1827 οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να μεσολαβήσουν για την επίλυση του
ελληνικού ζητήματος να συζητήσουν και να συνδράμουν για το μέλλον των
επαναστατημένων Ελλήνων και της Ελλάδας.
Η ναυμαχία στο
Ναυαρίνο έγινε τον Οκτώβριο του 1827, κατά τη διάρκεια της ελληνικής
επανάστασης,στον κόλπο Ναυαρίνο, στη δυτική ακτή
της χερσονήσου της Πελοποννήσου στο Ιόνιο Πέλαγος.
Ο τριεθνής
στόλος δηλαδή ο αγγλικός στόλος υπό τοναντιναύαρχο Κόδριγκτον,
ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό
τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσε
στην Πελοπόννησο για να επιβάλει την κατάπαυση των εχθροπραξιών όπου κατατρόπωσε
τον τουρκοαιγυπτιακό του Ιμπραήμ έξω από το Ναβαρίνο και άνοιξε το δρόμο για
την ελληνική ανεξαρτησία...
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου
Η Πύλος σήμερα - γνωστή κάποτε με την ιταλική ονομασία Ναυαρίνο
Αποτίμηση…
Είναι η τελευταία
σημαντική ναυμαχία στην ιστορία που διεξήχθηκε εξ ολοκλήρου με ιστιοφόρα σκάφη.
Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των ιστιοφόρων με κανόνια δεν βρέθηκαν τόσα
πολλά πλοία,με
τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο.
Οι συγκεντρωμένοι
στόλοι των τριών μεγάλων δυνάμεων αποτελούσαν
ισχυρή ναυτική δύναμη. Αν και υστερούσαν αριθμητικά
του οθωμανοαιγυπτιακού στόλου, τόσο σε αριθμό πλοίων όσο και σε μεγάλα πλοία
και σε αριθμό πυροβόλων, ο
τριεθνής στόλος υπερτερούσε σε πειθαρχία, εκπαίδευση και ιδίως σε
πείρα στον θαλάσσιο πόλεμο.
Για να διαιρέσουμε ένα δεκαδικό αριθμό με δυνάμεις του 10 δηλαδή 10, 100 ή 1000 ...:
Μετακινούμε τα ψηφία δεξιά στις θέσεις με μικρότερη αξία, προς το δεκαδικό μέρος του αριθμού. Η υποδιαστολή λειτουργεί ως μια πύλη από την οποία μετακινούνται τα ψηφία προς τα δεξιά
Μετακινούμε τα ψηφία τόσες θέσεις όσα και τα μηδενικά που έχει ο αριθμός. Αν δε φτάνουν τα
ψηφία, συμπληρώνουμε με μηδενικά.
Για να διαιρέσουμε ένα δεκαδικό αριθμό με έναν ακέραιο αριθμό:
Υπολογίζουμε κατακόρυφα το αποτέλεσμα αγνοώντας την υποδιαστολή, όπως ξέρουμε να κάνουμε με τους ακέραιους αριθμούς. Στο τέλος, τοποθετώ την υποδιαστολή στο πηλίκο τόσες δεκαδικές θέσεις όσες έχουμε στον διαιρετέο.
Για να διαιρέσουμε ένα δεκαδικό αριθμό με έναν άλλο δεκαδικό αριθμό:
Πολλαπλασιάζουμε τον διαιρετέο και τον διαιρέτη με την κατάλληλη δύναμη του 10, ώστε ο διαιρέτης να είναι ακέραιος. Στη συνέχεια εκτελούμε τη διαίρεση.
